күю

син.: жану, өртену

а) От алып жалындау, қызулана тұтану.

Кереку өртенгенде адам былай тұрсын, ит пен мысыққа шейін күйіп далаға безді (Р.Тоқтаров).

ә) ауыс. Жанға бату, зығырданын қайнатып күйіндіру.

Мына иттікке Сұлтанмахмұт күйіп кетті (Д.Әбілев).